We leven in een paradoxale tijd. Aan de ene kant is er meer vrijheid dan ooit—op het gebied van religie, seksualiteit en opvoeding. Aan de andere kant voelen veel mensen meer onzekerheid en angst. Minder voorspelbaarheid betekent meer keuze, maar ook meer verantwoordelijkheid.

Psycholoog Paul Verhaeghe beschreef het treffend toen hij een paar jaar geleden met Roek Lips in gesprek ging:
“Een dwingende omgeving is voorspelbaar en veilig, maar ook onvrij. Nu die structuren wegvallen, ligt de verantwoordelijkheid volledig bij het individu. Dat creëert spanning, want de mens is niet alleen een autonoom wezen, maar ook een sociaal wezen. Die twee krachten botsen.”

Hoe gaan we hiermee om? Hoe vinden we houvast in een wereld die voortdurend in beweging is?